Contents
مقاومتی که سیالات در برابر جاری شدن به علت اصطهلاک داخلی مولکول ها از خود نشان می دهند، گرانروی (ویسکوزیته) نامیده می شود. گرانروی روغن با تغییر دمای آن، تغییر می کند و هرچه روغن گرم تر شود، گرانروی آن کمتر می شود. از این رو همواره باید گرانروی روغن همراه با دمایی که گرانروی در آن اندازه گیری شده، قید شود. گرانروی روغن معمولا در دمای 40 و 100 درجه سانتی گراد اندازه گیری می شود.
شاخص گرانروی (VI) نشانگر میزان تغییرات گرانروی نسبت به تغییرات دما است. هر چه رقم شاخص گرانروی روغنی بزرگ تر باشد، بر اثر تغییر دما گرانروی روغن، کمتر تغییر می کند و برعکس.
پایین ترین دمایی که روغن در آن دما هنوز می تواند جاری شود را نقطه ریزش می نامند.
نقطه اشتعال، پایین ترین دمایی است که در آن، روغن به اندازه کافی به بخار تبدیل می شود و با هوا یک مخلوط قابل اشتعال می سازد، به طوری که با نزدیک کردن شعله آتش، روغن در یک لحظه مشتعل و سپس خاموش می شود. این آزمون برای اندازه گیری میزان آتش گیری و فرار بودن روغن صورت می گیرد.
نقطه احتراق، پایین ترین دمایی است که در آن روغن به اندازه ای بخار تولید می کند که با نزدیک کردن شعله، مشتعل می شود و این اشتعال مدتی ادامه می یابد. نقطه احتراق معمولا حدود 15 درجه سانتی گراد بالاتر از نقطه اشتعال است.
چگالی یا دانسیته به جرم واحد حجم یک ماده اطلاق می شود که در سیستم SI با واحدKG/m3 سنجیده می شود. در محاسبات حمل و نقل فرآورده های نفتی، بیشتر از چگالی نسبی یا وزن مخصوص استفاده می شود. که عبارت است از نسبت وزن مخصوص ماده به وزن مخصوص آب در شرایط استاندارد (دمای 15.6c/15.6c )